Eyvah, eyvah!

Eyvah, eyvah! 

Derunumda bir sızı, hafakanlar inceden; 

Sarıyorken ruhumu, medet dedim Yüceden.

Ağlıyordu gözyaşım, zifirine geceden; 

Eyvah, eyvah! Demiştim geçirdiğim ömrüme

Hazan gibi yapraklar dökülüyor birer tek,

Yapa yalnız yollarda nasibime gelen yek.

Aldırmadım ilkinler, geçiyordu safam pek; 

Eyvah, eyvah! Demiştim; bitirdiğim ömrüme

Nedametle doluyum, öldürdüğüm dünüme,

Nere baksam pişmanım geçirdiğim günüme.

Sabit kadem eylesem, bundan böyle yönüme; 

Eyvah, eyvah! Demiştim; yitirdiğim ömrüme

Bilinmeze yamandım, benliğimin soluna,

Heyulayla uyandım kâbusların yoluna. 

Bilir bilmez girerdim nefis şeytan koluna; 

Eyvah, eyvah! Demiştim; batırdığım ömrüme

Sağa sola tosladım, her hamlede ıstırap; 

Tevazuyla eğildim başım yerlerde turap. 

Bozkır olan benliğim, nerelerde taht kurup; 

Eyvah, eyvah! Demiştim; yetirdiğim ömrüme

ADNAN SİVRİ-- 23.10.2009

Adnan SİVRİ (BOZKIR'İ)

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.